Poeder en rimpels
zij heeft de grandeur
van poeder en rimpels
de tand des tijds
sleep haar schoonheid slechts aan
haar gang is trots, haar gang is eenzaam
maar wie haar ziet, moet stil blijven staan
refrein
zij droomt van Johnny
en van ‘dirty tango’s’
waarom was alles hem niet genoeg
maar als hij terug komt
gaat zij dat niet vragen
maar met hem vrijen tot ’s morgens vroeg
deze stad was haar bed
zij versleet alle mannen
ongrijpbaar en vrij
bood zij haar lichaam slechts aan
maar Johnny heeft ook haar hart genomen
sinds wacht ze en wacht ze om alleen te gaan
de kelner brengt
altijd twee van hetzelfde
de stoel naast haar blijft leeg
zij praat tegen het raam
straks valt hij binnen
hij kan zo weer komen
om dan voorgoed weer samen te gaan