Categoriearchief: Columns Leidsch Dagblad

Tweet vanmorgen van Job Cohen: ‘Op weg naar Zwolle, benieuwd naar Overijselse banenplan.’ De PvdA is lang geleden verdwaald in het doolhof van de allochtoon en diens integratie. Nog steeds ontbeert de partij een helder geluid. En krijg je een politieke kracht met roos in beeld dan denk je zelden ‘zo, wat een kwaliteit.’ Maar vandaag alleen respect.
Lees verder →

“God’s Gym is spannend, ontroerend en heeft een spitsvondig plot. De lezer kan niet anders dan zich laten meeslepen door alle onverwachte wendingen… Wat ik hier kan doen, is niets anders dan mij gewonnen te geven, want God’s Gym is een voortreffelijk boek.” Aldus Max Pam toenmaals in HP/De Tijd. (wat doet dat ‘te’ in die zin?)
Lees verder →

Gave pen, Nico Dijkshoorn. Het vraagteken dat hij enige tijd geleden in DWDD dichtte bij alle grachtengordelaandacht voor het verscheiden van acteur Harry Mulisch en dit afzette tegen het nauwelijks opmerken van het heengaan van Gerard Reve, verdiende een uitroepteken. Wat een waardeloze zin, zeg.
Lees verder →

Mensen zeggen het jammer te vinden dat ik niet zo vaak meer tennis becommentarieer. Fijn om te horen, al klopt het slechts gedeeltelijk. Bij Sport1 (achter de decoder) breng ik nog regelmatig iets te berde over tennis. Maar, toegegeven, sinds bezuinigingen me verdreven bij Radio 1 en ik zelf verdreven wenste te worden door het schrikbewind van Danny Nelissen bij Eurosport, lijk ik publiekelijk in het tennisniets opgelost.

Volg ik de sport daarom minder? Nee, maar wel meer op afstand. Nog steeds een mening? Zeker. Die uiten? Sommige zaken veranderen niet. Nu vragen bij De Bakker.
Lees verder →

Mits op tijd terug van het besprenkelde diner in het vermaakdorp zal vanavond ook vanuit de boxen voor de erg belangrijke mensen in Ahoy een fijn applaus opklinken voor Paul Haarhuis en Jacco Eltingh, want die maken na dertien jaar hun rentree. Ooit ’s werelds beste tennisdubbel, nu veertigers. Het leven mag beginnen als je veertig bent, de vraag is of dat ook geldt voor een tennisleven dat al lang verstorven is.
Lees verder →

Negentig worden, niet getrouwd zijn geweest, geen (klein-)kinderen, jouw generatie heeft het merendeels voor gezien gehouden en dan één kleine annonce in de dorpsbode waarin jouw vertrek wordt gemeld. ‘Er zullen wel niet teveel mensen zijn.’ De aula was vol.
Lees verder →

In den beginne was het Woord moet zijn in den beginne van de Macht was het Woord. Wie zijn taal beheerst, kan manipuleren, enthousiasmeren, aansporen, tot actie aanzetten, gekleurd informeren, liegen, recht praten wat krom is, uitvluchten bedenken, temen, ontroering opwekken, macht uitoefenen.
Lees verder →

Geen gevecht zonder goeden en slechten. Wel zo duidelijk. Leve het alibi voor strijd. Meesters zijn we in het creëren van zwartwitte vijandbeelden. Woensdag was Petra Stienen te gast bij Pauw en Witteman. Lang geleden dat iemand, lichtelijk geaffecteerd, zo mooi het woord ‘tuig’ bezigde. Het betrof de mannen en jongens op kamelen en paarden, die ingehuurd door Mubarak, woensdagnacht insloegen op de Egyptenaren die hun land zo graag anders georganiseerd zien.
Een typisch geval van goede en slechte lui, toch?
Lees verder →