Categoriearchief: Columns Leidsch Dagblad

Het is zo’n donkere dag voor Kerst. Koud, stormachtig, toch is de tred opgewekt. ‘Er zit morgenmiddag een studente bij wie u met al uw vragen terecht kunt.’ Zo veelbelovend besloot de persmevrouw van de Hortus ons gesprek over het bezoeken van de Leidse Sterrewacht. Via de Hortus moet je naar binnen, vandaar. Ik heb er zin in. Lees verder →

Ook als ongelovige kun je deze dagen over het water lopen. Op pontons, bij de Beestenmarkt. Er drijft zelfs een heus huis. Van glas. Allemaal in het kader van ‘Serieus verzoek’, een actie van radio 3FM voor een goed doel. Van 18 tot 24 december gaan drie plaatjesdraaiers in dat doorzichtige optrekje zitten, niet eten en amper slapen. Vertel ik u hiermee nieuws? Dacht het niet, want al weken wordt ons gemoed bespeeld. Een ieder doet mee, is van goede wil. Ja, de wereld is zo slecht nog niet. Lees verder →

Op de Lange Mare passeert me een buggy, voortgeduwd door een heftig paffende moeder. Was duidelijk geen chocoladesigaret, zoals je die vroeger van Sint kreeg. Even verder kruist een nachtzwarte man mijn pad. Hij hoeft niet eerst een kurk te branden om die dan net iets te vroeg op de wangen te drukken teneinde een pietentoet te krijgen. U merkt het, het enige dat eraan ontbreekt, is een column op rijm. Hierbij het relaas van mijn tocht naar het Huis van Sinterklaas. Lees verder →

Beschouwt u het Academiegebouw aan het Rapenburg ook als een onneembaar bastion? Ik wel. Je fietst er langs en weet dat knappe koppen er kennis spuien die je als middenstandszoon boven de pet hoort te gaan. Maar nu kon je er zomaar heen. Even onder professoren, nou ja, onder aanstaande profs: studenten. Die gingen kletsen over dingen die vast zitten aan de vrijheid van meningsuiting. Het Cleveringadebat ging ik bijwonen. Lees verder →

Het haar blond gespoeld. Rond de ogen de huid puberstrak getrokken. Maar de blik is oud, leeg, koopzuchtig, genotziek. Ze gaat even trendy als ordi gekleed. Met een vriendin bespreekt ze de peperdure, uitgestalde, verdere verrijking van haar al overvolle garderobe. Mevrouw shopt in de Oegstgeester Kempenaerstraat, de PC Hooft van Leiden en omstreken. Het is een knisperend koude herfstochtend en ik stel vast dat sommige zaken blijven hoe ze zijn. Ik herinner me dit beeld van de PC al van begin jaren zestig.
Dat ik daar liep en de schouders ophaalde heeft te maken met iets dat ik u enkele weken geleden toezegde: ik ging terugkomen op het boek ‘Platter & Dikker’ van H.J.A. Hofland en R. Visser. Journalist/columnist Hofland beschrijft daarin zijn ontdekking van ‘een nieuwe mens’, zijn ‘partner in crime’ schoot er plaatjes bij. Mij deed die zogenaamde ‘nieuwe mens’ de wenkbrauwen fronsen. Lees verder →

Deze week ga ik me vertillen aan een onderwerp. Zonder dat ik er iets aan kan doen overigens. Dat zit zo: geleerden hebben ontdekt dat de vrije wil helemaal niet bestaat. Het is een illusie dat ik zelf uitmaak waarover mijn column gaat, zoals u niets te zeggen heeft over uw besluit om mijn verbale uitspatting tot u te nemen. Goede kans dat u me daarna niet meer serieus neemt, voor zover daarvan al sprake was natuurlijk. Lees verder →

Een duffe dag. Eigen schuld, veel meer dan niks doe ik niet, maar wel anders dan de dag ervoor. Zalig nietsdoen is onzin. ‘Ja, ik ga mee, schat.’ Naar Voorschoten, om te zien of er in dat paardenmarktdorp nog iets anders gebeurt dan flitspalen opblazen. Om precies te zijn naar een avond van Vluchtelingenwerk Voorschoten, dat in het onderkomen van het Rode Kruis een maaltijd organiseert. Voor het laatst. Bezuinigingen en zo. Lees verder →

Dinsdag, weer om niet warm of koud van te worden. De lucht is onbestemd grijs en de wind weet geen richting te kiezen. Ik wel: die leidt richting Pieterskerk. Je kunt er deze dagen naar Het Laatste Oordeel (namaak) van Lucas van Leyden kijken. En donderdag zal er in het kader van het Leids Filmfestival als uitroepteken achter de ontheiliging van dit gebedshuis ‘The Life of Brian’ vertoond worden. Lees verder →