Auteursarchief: theo

(van de CD ‘Anders’)

Van verre

zoetzuur schuurt verlangen naar toen
naar wat ooit was
schrijnend schroeit jouw kus op mijn wang
van voordat ik ging

van verre, van verre, van verre
zie ik pas de pracht
van wat achter mij ligt
wat ik passeerde achteloos

houden van, hoe doe je dat
koester nu pas, wat ik nooit liefhad

pijnlijk prikt de roos in mijn hand
ik laat haar los
bevend besef van wat ik verlies
door de tand des tijds

van dichtbij, van dichtbij, van dichtbij
zie ik niet de pracht
van wat mij omringt
en zoek ik daar wat ik hier al vind

droevig dringt de waarheid zich op
dat nooit iets blijft
nu al grijpt het verlies mij aan
van wat nog komt

van verre, van verre, van verre
zie ik al de pracht
die ik missen zal
ook de liefde van straks wordt die van toen

houden van, hoe doe je dat
koester nu pas wat ik nooit liefhad

(van de CD ‘De leugen zat’)

Vergeef me

ontken mijn bestaan, wrijf zilt zout in de wond
omarm het licht, verlaat het duister
verwaai als de wind mijn ziek spoor in de nacht
sla geen acht op mijn triest gefluister

dwalend in de krochten
dolend in het hof
terwijl jij zuiver glansde
dacht ik de dingen dof

verbrand wat ik schreef, verloochen mijn naam
schud mij af, als een hond het water
verleg niet je koers, werp geen boei naar mij uit
stroom als lava langs de krater

huilend met de wolven
zuchtend met de zee
de trap naar de hemel
kent voor mij geen tree

dus werp alle last die ik ben overboord
laat mij achter op mijn eiland
van gruwzame smart en van heilloze lust
reik mij nooit meer, lief, jouw hand

bezwijkend aan de vrieskou
van innerlijk gekijf
negeerde ik jouw warmte
en zocht een ander lijf

dus verzamel mijn wrakhout, dat spoelt op jouw strand
bouw van mijn leed een liefdesstapel
en als je hart koud is, ontsteek dan de brand
koester de vlammen en vergeef me

(van de CD ‘Anders’)

De roes faalt

maar als je bijkomt
de roes faalt
en de angst in je sluipt
wie vraagt je, wie smeekt je
verwaarloos mij niet

wie stil staat is de klos, dat vrees je
daarom ren je je rot en zot
met de duivel op de hielen door de dagen heen
als een dwaas het noodlot achterna

je werkt, eet en drinkt oneindig
vrijt het verdriet je lichaam uit
druk, druk, druk, dat is jouw herendrug
leve de lol, de agenda zit propvol

je kletst maar raak, bang voor stilte
je verkoopt angst als goed verhaal
en schreeuwt zo hard dat je de vraag niet hoort
liever leugens dan de waarheid aan het woord

heer of pooier, dame of sloerie
veel verschillen doen ze niet
we struikelen bang en moe het leven door
en op de vluchtweg staan we zij aan zij

(van de CD ‘De leugen zat’)

Klamp je niet vast

klamp je niet vast
draag niet de waarheid als loodzware last
wantrouw de man die zegt hoe het moet
want aan zijn handen kleeft bloed

als je eenzaam dwaalt
bang en onzeker
zie dan mijn teken van liefde en hoop

want wie niet vlucht
in de leugen van de waarheid
in de leegte van het weten
bied ik warmte en troost

ga maar je gang
grijp naar geen strohalm al ben je zo bang
kniel voor geen God, die verbiedt dat je denkt
vals is het Licht dat je wenkt

want wie niets weet
wie niet siddert in de stilte
wie staart in het duister
bied ik warmte en troost

schreeuw het maar uit
schreeuw van de daken jouw tegengeluid
tegen de lui die leven in strijd
wie Waarheid zaait, oogst nijd

want wie berust
in het staken van de stemmen
in het nooit iets zeker weten
bied ik warmte en troost