Categoriearchief: Columns

'Blijf hongerig, blijf dwaas'

Jammer, de serveerster van de gebroken glazen – altijd ontsnapte vroeger of later op de avond een stapel glaswerk aan haar handen – is er niet. Ook niet haar collega met de schuldvrije lachogen in vollemaansgezicht. Mijn eerste biertje krijg ik nu van een jong ding, strak truitje, stukje rug zichtbaar boven fijne billen. Verder is er niet veel veranderd in Sociëteit de Burcht, mijn stametablissement van weleer. Dus gedoe met de wc beneden en een belabberde akoestiek. Twee studenten reppen over ‘indrinkenkenken’. Maar een fraaie ruimte met meestentijds intelligente, kunstzinnige gasten blijft het. En dat plafond, hè. Lees verder

Geplaatst in Columns Leidsch Dagblad, Columns Leidsch Dagblad Reacties uitgeschakeld voor 'Blijf hongerig, blijf dwaas'

Uien, schelpen en een hangplek

De tunnel bij het station onderdoor, nou dan was je de stad al wel zo’n beetje uit. Ik fiets nu opnieuw naar Katwijk. De weg die ik lang geleden met moeder ging en later met de kindjes in het zitje voorop. Waar zou ma nu zijn? Van mijn rijkdom weet ik dat wel. Zoals ik ook weet op weg te zijn naar de samen groepende mannen op de boulevard. ‘Waar praten die over, mama?’ ‘Oh, die kletsen maar wat, joh.’ Klopte dat? Lees verder

Geplaatst in Columns Leidsch Dagblad, Columns Leidsch Dagblad Reacties uitgeschakeld voor Uien, schelpen en een hangplek

Drie borsten

Kalm, warm weer is het. We beleven een zomerse toegift. Dagen zijn het waarop bladeren niet vallen, nee, ze dansen, de zwaartekracht negerend, in een traag, eigen tempo omlaag. ‘The warm september of my years’ van Frank Sinatra zingt in mijn hoofd, terwijl ik peddel richting stad.
De opbouw van de kermis verloopt rustig. Persoonlijk vind ik dit de mooiste fase van de kermis. Er worden gokpaleizen, eetkramen en monsterlijk hoge machines opgetrokken. Mij daarin niet gezien; het leven is uit zichzelf al beangstigend genoeg. Lees verder

Geplaatst in Columns Leidsch Dagblad, Columns Leidsch Dagblad Reacties uitgeschakeld voor Drie borsten

Geuren van toen

Een afgedankte koffer ontsiert het kleine park. Nestvervuiling. Maar de soort boom die zich het afval moet laten aanleunen ken ik niet. Twijfel, diepgroene en niet rode bladeren. Het is toch een beuk vertellen me de nootjes van verleden jaar. Uit een rein huisje aan de Koenesteeg snelt een vrouw, blijkbaar op weg naar iets van belang. ‘Dat is een beuk’. Ze weet niet dat deze schuilboom al stond op de grote speelplaats van de Sint Barbaraschool. School gesloopt, knikkerholletje tussen de wortels is er nog. Lees verder

Geplaatst in Columns Leidsch Dagblad Reacties uitgeschakeld voor Geuren van toen

Vrede met, streep door ‘en toch’

‘VREDE MET, STREEP DOOR ‘EN TOCH’

Inleiding
Al enige tijd plaats ik op deze plek alleen nog liedjes en ‘gedichten van na’. Om niet onnodig interessant te doen: van na wil zeggen gemaakt na de prostaatkanker.
Geen zin heb ik meer om me nog te bemoeien met de dagelijkse gang van zaken. Ik had beloofd dit besluit te duiden.
Overigens blijft de site online. Af en toe zal er nog een gedicht verschijnen, of als de aanvechting groot is wat woorden gewijd aan iets banaals als sport. Of politiek. Of religie. Alles is gelijk banaal.
Lees verder

Geplaatst in Columns Leidsch Dagblad, De Dolende Man (roman) Reacties uitgeschakeld voor Vrede met, streep door ‘en toch’

Vrede met, streep door 'en toch'

‘VREDE MET, STREEP DOOR ‘EN TOCH’
Inleiding
Al enige tijd plaats ik op deze plek alleen nog liedjes en ‘gedichten van na’. Om niet onnodig interessant te doen: van na wil zeggen gemaakt na de prostaatkanker.
Geen zin heb ik meer om me nog te bemoeien met de dagelijkse gang van zaken. Ik had beloofd dit besluit te duiden.
Overigens blijft de site online. Af en toe zal er nog een gedicht verschijnen, of als de aanvechting groot is wat woorden gewijd aan iets banaals als sport. Of politiek. Of religie. Alles is gelijk banaal.
Lees verder

Geplaatst in Columns, Columns Leidsch Dagblad Reacties uitgeschakeld voor Vrede met, streep door 'en toch'

Het laatste genot

(van na)

Het laatste genot

zonnetjes en geverfde lachlijnen
ogen, dof, rood, ongezien
vaders hand, de geborgen geur van 4711
brullende leeuwen, geworpen messen en zij
mooi, hoog zwevend boven de dood
buiten wil het kind, onbegrepen vervreemd, meer
donkerte, angstgeroffel, klatergoud, suikerspin

borsten en geschoren heiligheid
ogen, dof, rood, ongezien
handen, het strelen verleerd, klauwen troosteloos
vermoeide lendenen, verspilde wanhoop en zij
verlaten, walgend zonder vangnet
buiten wil de man, onbegrepen vervreemd, meer
ontoereikend genot, bedwelming, gutsend bloed, levensangst

vuilgrijs en verwrongen trekken
ogen, dof, rood, zien
handen, bruingevlekt, krachteloos gebald
zeurende stemmen, eindeloze verwijten en hij
versleten, vrezend de lege avond
buiten komt de man, laat begrip, niet meer
afgesloten vluchtwegen, uitgeraasd, wakker, zelfhaat

waarom Eduardo?
en nu?

teken zonnetjes, scheer je en verspil niet meer
vrees het laatste genot niet

Geplaatst in Columns Leidsch Dagblad, Gedichten (losse gedichten) Reacties uitgeschakeld voor Het laatste genot

Bogarde denkt zwartwit

(Planet, 2006)

Bogarde denkt zwartwit

Klein bericht op de valreep van 2005. ‘Bogarde heeft Van Basten wel in de gaten’ stond erboven. Strekking: Bogarde buigt nog steeds voor niemand. Donkere spelers worden onverminderd achtergesteld. En daar zou Marco van Basten zich ook schuldig maken. Aan racisme dus. Kluivert, Seedorf, Reiziger, Melchiot, Hasselbaink, Boateng en Zenden zijn geen vaste waarden meer. ‘Op Zenden na zijn ze een stuk donkerder dan de spelers die nu geselecteerd worden. Ik zie dat niet los van elkaar. Wie dat niet ziet, is blind. Schei toch uit.’

Winston Bogarde heeft recht op zijn mening, maar uw Vrije Man ook. En toevallig wens ik ook in 2006 te blijven aanstippen waar de sport de bocht uit giert.
Lees verder

Geplaatst in Columns, Gedane zaken, Sport Reacties uitgeschakeld voor Bogarde denkt zwartwit

Tour en Wimbledon uitersten

(Planet, jaren negentig)

Tour en Wimbledon uitersten!

Eén weekeinde steken deze tegenpolen schril tegen elkaar af! Elk jaar zijn er begin juli die twee dagen dat de botsing plaats vindt tussen de finales van Wimbledon en de start van de Tour de France. Allebei sport, maar zó uiteenlopend. Zie er een metafoor in voor het leven. Waar de jetset van geniet en hoe de arbeider ploetert.

Wat ging Roger Federer de ‘hoogmis’ op het heilige gras van Wimbledon mooi voor. Alleen al die clichés! In de Tour de France is die hoogmis een loodzware werkdag en hoe ver verwijderd van dat heilige gras is het zuigende asfalt van die puisten die beklommen moeten worden.
Lees verder

Geplaatst in Columns, Gedane zaken, Sport Reacties uitgeschakeld voor Tour en Wimbledon uitersten

'Taal is machteloos, meneer'

(Leids Dagblad, begin jaren negentig)
Taal is machteloos, meneer.’
Lijn 46 naar Katwijk, woensdagmiddag. Op weg naar de taal van de zee zijn we, naar de waarheid van het betekenisloze ruisen. De man op het bankje tegenover me laat zich bespieden, hij slaapt. Buurman zou een gesprekje aan kunnen gaan met buurvrouw, maar die is te zeer in zichzelf gekeerd. Het hoofd ondersteunt de rechterarm, die op haar beurt rust op het randje langs het raam.
Lees verder

Geplaatst in Algemeen, Columns, Gedane zaken Reacties uitgeschakeld voor 'Taal is machteloos, meneer'